H van Hiep Hiep Hoera: we zijn 1 jaar oud!

I van Inspirational Speaker

Nou heb ik tot redelijk recentelijk les gegeven aan studenten en MBA-ers van allerlei leeftijden en achtergronden. En dat was voor een aantal van hen misschien best inspirerend. Maar officieel je opwachting maken als Inspirational Speaker, dat is toch weer andere koek… Maar het staat er echt, in het programma van de International ESN (Erasmus Students Network) Career Conference.

Grappig bijverschijnsel van de aantrekkingskracht van Van Hulley. Want het verhaal vertellen blijft ontzettend leuk, ook al is de insteek telkens weer anders. De ESN-ers heb ik getrakteerd op een handleiding voor het optimaal gebruik van kruiwagens (wheelbarrows dus). Wie denkt dat hij of zij er vooral zonder kruiwagens moet kunnen komen, begrijpt niets van het huidige tijdsgewricht. Wij moeten elkaar juist overal heen kruien. Ons realiseren dat het allemaal-helemaal-alleen-doen letterlijk nergens (naar) toe leidt. Net zo min als het opbouwen van een CV met dingen die je alleen voor datzelfde CV doet. Niet doen. Ben je straks doodongelukkig in een op CV-papier (waar lijkt dat op) prachtige baan.

Zonder kruiwagens was ik niet waar ik nu ben. Een duwtje in de rug kan je juist dat zetje in de goeie richting geven. Je net even wat vaart geven. Of energie. Zoals ik dat een paar weken geleden kreeg van Aqil Radjab. Kwam langs in het atelier om een filmpje (klikken!) te maken. Blijmakende chaos in de tent. Geen boxershort kwam af die dag, behalve die van hem. Als bedrijfskundige een waardeloze dag. Als Jolijn van Van Hulley een topdag.

(foto 4)

- O ja, hoe ik Aqil ken?

Via Antje.

- Antje?

Ja, die vulde een forum voor een D66 bijeenkomst, zaten we beide in.

- O

Tja, over kruiwagens gesproken dus. Antje, ook bekend van Wagner Group www.wagnergroup.nl en vooral van MBA sport, www.sportmanagementinstitute.nl.

En daar was ik dan weer docent.

Ik hoop een inspirerende.

Hele fijne vakantie allemaal, ook namens 007, wat ziet ie er lekker uit, niet?!

J van Jarig

Het is 1 mei, en langzaam wordt het leven weer normaal, nadat gisteren alles en iedereen in het teken stond van de koning, of juist niet (heb het woord republikein nog nooit zo vaak gehoord als de afgelopen dagen...). En ja, ook Van Hulley heeft er even in meegedaan, want droeg-ie m nou of niet....

En dan is het dus 1 mei, en realiseer je je: JARIG!! Althans: Van Hulley is vandaag 6 maanden oud, en dat is toch ook een mijlpaal om even bij stil te staan (en ik was bij de j aanbeland, dus dat is ook handig). En wat kan je dan, als je zes maanden oud bent...:

- je kan in elk geval nog niet op eigen benen staan: dat klopt, en dat zou ook wel snel zijn.... we gaan dus nog even kruipend door het leven op dit moment....

- je kan voorwerpen doorgeven van de ene naar de andere hand en zal zoeken naar voorwerpen die hij heeft laten vallen...ik ga er even van uit dat dat ons steeds efficiëntere productieproces is dat hier bedoeld wordt?!

- de angst voor vreemden neemt af na zes maanden: haha, dat is inderdaad zo. Met alles wat hier langs geweest is.Hart van Nederland, voetballende studenten. Fotografen en schrijvers. Ontwerpers en klanten. Het is een komen en gaan van verschillende types in het atelier en dat is natuurlijk ook helemaal de bedoeling!

- "de meeste baby's van zes maanden zullen begonnen zijn met een bepaald soort vast voedsel": tja na al die heerlijkheden die bij elke verjaardag meegenomen worden ben ik helemaal thuis in de Turkse en Marokkaanse keuken! Dat vaste voedsel mag wel weer minder worden eigenlijk, anders groei ik helemaal dicht, zo lekker is dat...

Voor het komende half jaar staan veel spannende dingen te gebeuren en dus gaan we steady door met onze plannen: mobiel atelier, vrouwenlijn, b2b, en wat er verder ter (naai- en ontwerp-) tafel komt...! 

We zijn tenslotte nog lang niet bij de A van dit blog!

K van Koninklijk

Ergens half januari hoorde ik van Vrouwencentrum Jasmijn over de stimuleringsprijzen van WOMEN Inc en Cordaid, en dat het wel zin had om me daarvoor aan te melden...Zo gezegd en zo dus dan ook maar gedaan, en jawel: uit de 50 aanmeldingen behoorde Van Hulley tot de 8 genomineerden! En laten die 8 genomineerden hun bijzondere verhaal nou mogen vertellen aan prinses Maxima bij de aftrap van het Women Inc Festival op 14 februari...

14 februari = Valentijnsdag = mooie gelegenheid om iets op te verzinnen. En ergens in een ver verleden had ventlief zo'n rood-wit-blauw-oranje Blokker overhemd gekocht ter gelegenheid van een E-of-W-K Voetbal. Dus op zolder gestruind tussen Vuvuzela's, Heinekenmutsen, en Bavaria-jurkjes, en jawel, daar was weer een tweedehands overhemd om tot Van Hulley vermaakt te worden, en dan deze keer voor onze aanstaande koning!

Elheme, Yildiz en Hena maakten een prachtige boxer, en via onze StickerFritz logo-leverancier plaatsten we voor de gelegenheid nog een gouden kroontje op de linkerpijp. In de RAI in Amsterdam opende prinses Maxima het festival, en nam vervolgens plaats aan de tafel met genomineerden. En nam met een grote glimlach het Valentijnscadeau in blauwwit doosje voor haar man in ontvangst.

We hebben de prijs niet gewonnen, ondanks nog een prachtig artikel over de boxer in ons eigen Dagblad, maar het idee dat -heel misschien- op 30 april een Van Hulley bij de kroning aanwezig is, dat is toch wat je noemt priceless !!

En nu maar hopen dat ze in mei even een kijkje komen nemen in het atelier tijdens hun tour royale door het land...

L van Leuk, Leerzaam en Logistiek....

Leuk, maar dan ook echt genieten zijn de reacties die we krijgen. De ene keer al bij de bestelling "Kunt u het merkje ook weer op de boxershort naaien, het doet ons denken aan onze Rome-reis, waar we dit Italiaanse overhemd kochten", de andere keer na ontvangst "Wat ziet het er prachtig uit!" "Hij zit heerlijk"...

Precies wat we voor ogen hadden. Je stuurt iets van jezelf op, en dan moet je ook 'iets hebben' met de mensen die het voor je gaan (ver)maken. Het gevoel hebben dat je ze zo kunt bellen. En dat gebeurt gelukkig ook. En natuurlijk ook met suggesties voor verbeteringen. Want na ruim twee maanden 'live' hebben we al flink wat boxers gemaakt, en liepen we ook tegen kinderziektes aan. Een naadje dat beter kon, het elastiek dat strakker moest, een stuk overhemd dat helemaal gaar was en scheurde, etc etc. Leerzaam dus, met hoofdletter L.

Het logistieke proces is ook steeds fraaier. Want om te voorkomen dat iemand een gestreepte boxer opgestuurd krijgt terwijl hij toch echt een ruitje had ingestuurd, moet je bestelformulier en stof direct bij binnenkomst koppelen. Voor het overhemd de was in gaat wordt hij dus eerst ontdaan van de rechtermanchet, die vervolgens aan de bon wordt geniet. Pffft...dat is dat. Daarna kan het moeilijk fout gaan, want krijgt elke bestelling z'n eigen (roze) bakje. En inmiddels hebben we dus een kast vol bestelformulieren met stukjes stof, en is elke boxer die we gemaakt hebben te traceren... In gedachten ben ik al bezig met ideeën wat je daar mee zou kunnen doen... Een duizend-manchetten feest? Een manchetten-gordijn in ons atelier? Van die leuke dingen om te bedenken als je een keer niet meteen in slaap valt....en al bedacht hebt waar je volgende blogbericht over gaat ;-)